《三竹》根据真实故事改编，讲述了七个正处于少年时期的学生为了逃离三竹这个乡下，不惜以身试法吸食毒品。他们的老师并没有放弃他们，反而教导他们，并给他们机会让他们证明自己的存在价值和生命意义。
----------------------------------------------
ท่ามกลางปัญหายาเสพติดที่แพร่ระบาดอย่างหนักไปทั่วทุกท้องที่ของประเทศ รวมถึงชุมชนเล็ก ๆ อย่างอำเภอสามชุก เด็กนักเรียน 7 คน ที่ชีวิตกำลังอยู่ในวัยสดใส สนุกสนาน มีความฝันและความรัก แต่วันนี้พวกเขาต่างต้องเผชิญกับปัญหา โดยแต่ละคนไม่สามารถหาทางออกได้ ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ พวกเขากำลังตกนรกทั้งเป็นด้วยการถลำลึกไปกับวังวนของยาเสพติด สังคมรุมประณามเด็กที่กำลังหลงทาง ครูธรรมดาคนหนึ่งกล้าที่จะลุกขึ้นประกาศกับสังคมว่าเด็กทั้ง 7 เป็นเพียงเหยื่อของความเสื่อมในสังคมเท่านั้น ครูผู้นี้ได้ ต่อสู้เคียงข้าง และพยายามเข้าถึงปัญหาของเด็กแต่ละคน ด้วยความเชื่อมั่นว่าจะนำพาเด็กทั้ง 7 คนลุกขึ้นยืนได้ใหม่อีกครั้ง
นี่ คือการตีแผ่เรื่องจริงในซอกมุมเล็ก ๆ มุมหนึ่งในสังคมไทย ของครูกับลูกศิษย์อีก 7 คน ที่ปลุกกระแสชุมชนให้ลุกฮือขึ้นมาต่อสู้กับปัญหายาเสพติดอย่างจริงจัง เนื่องจากพิษภัยของมันนั้นมหาศาลนัก นอกจากทำให้ผู้เสพได้รับความทุกข์ทรมานแล้ว ยังเป็นที่มาของการก่ออาชญากรรมขั้นรุนแรงด้วย
观影时旁边坐着个小男孩
真外国什么片都能吹，这配7.7分吗？处处是槽点。
最后居然还呼吁妓女卖淫合法化！
国师又拍新片了，终于又回到了近代题材。支持一下
做奴才虽然不幸，但也不可怕，若从奴隶生活中寻出美来，赞叹、陶醉，就是万劫不复的奴才了。
20220523 不是很适合吃饭时看，人的肉体在武器面前太脆弱
过年期间带着爸妈一起去电影院花了高价票看的，场面电影还是有去电影院看的必要。紧接上一部的剧情，这一部重点是在水门桥攻防。工业的落后确实是很尴尬的，战士们拼死拼活炸掉的水门桥，美军两个飞机就运过来钢架桥补上，不是不能再去炸，没人了。。最后的结局很惨，估计是为了突显战争残酷和为了安抚观众，整个连队只剩了四字弟弟一个人活着。革命先烈的牺牲换来了今天美好生活，不管怎样请珍惜。
印度🇮🇳都拍了，我们呢？？虽然是真人真事改编，但是人家总理也是能见到，并且还赠送了玫瑰。有美化成分，但是至少维护了一份该有的权益。我們正常女性的思維裡，還有哪些不自知裹小腳的地方呢！！！在古甘演講的時候，也在思考是不是普通人對妓女這個行業太多歧視而不自知。
很平，平铺直叙的那种平，但也正因为这种“平”中和了无论是环境布景还是人物塑造所刻意营造出的“传奇感”和“浮夸感”，从而实现观感平衡，把目光集中在甘古拜一人身上，虽然这颇有偷懒之嫌。
如今山河无恙如你所想
一个大小姐被情人贩卖成妓女，最后依靠黑帮老大为妓女维权！印度女性过得很憋屈，在我们看的印度电影里屡见不鲜。挺同情。安排自己的心上人与妓女女儿结婚，质疑一下这样做的必要性。
特效跟长津湖一样，近景没得挑一拉远景就假得不像大片。
与前作相比，主要剧情仅在水门桥一个场景，仍旧是毫不喘息的战争场面，熟悉的大段夜战以及林超贤式满屏轰炸。在观众对于夜战场面产生审美疲劳之时，徐老怪通过感官刺激将我们拉回荧幕。人物塑造与前作相比进步了不少，每个重要角色在前作立下的死亡flag都在本作应验，他们在本作的动作都在为其结局埋下伏笔：吴京悼念雷公在雪地里点烟，最后风过烟倒，预兆着自己燃烧到最后的结局；朱亚文对女儿的回忆杀；韩东君对千玺的临别话语，李晨从莽撞到最后为吸引火力而牺牲，死亡伴随着角色的转变，为唯一留下的伍万里铺路。本作的故事是一个“轮回”，故事开始：七连赶到水门桥时，九连几近团灭；故事结束：增援部队赶到时，七连仅剩下千玺。观后，我对不间断轰炸产生了不适，细想，真正的历史、我们能够展现出的战争精神，除了特效之外，就仅此而已了么？
優點與缺陷都和《長津湖》一樣多。編劇、道具、特效、運鏡，處處能看出中國電影工業長足的進步。也許是抗美援朝這場戰爭對我們的意義過於宏大和深沉，作為商業電影已容不下太多令人驚喜的藝術表達空間，而不禁令人在漫長觀影中感到一絲疲憊與沉悶。什麼時候才可以看到講述被俘在聯合國軍戰俘營中的志願軍的故事？相信那時候的我，雙眼更會飽含熱淚。
1.印度国情不同，这样就导致看过去，哪哪都觉得别扭。印度这国家真的是不知道咋说
被甘古拜的解说吸引看完了整部电影。电影的拍摄手法非常优秀，而且女主超酷！撩小裁缝的时候换我都要心动。
制作确实精良，但我作为观众看到的更像是偶像爽剧，而不是传记电影。既然是传记电影，那么把这么一个人物拍成圣母的的形象就必然让人怀疑电影作为传记题材出现的真实性，进而消解掉其作为传记题材的那种真实性的感染力。
画面美感一如既往，故事设置太爽文了，过于顺利。女主美啊！出卖劳动力和出卖身体本质无差，最原始的两大生存手段，连黑猩猩都会呢。在生存权面前这些根本不是问题。
一寸山河一寸血，星星给的不是电影，是那些死去的英雄。
Copyright © 2015-2023 All Rights Reserved
